Leczenie raka jajnika w Niemczech

Zachorowalność na raka Jajnika

Rak jajnika jest trzecim najczęściej występującym nowotworem ginekologicznym u kobiet w Niemczech, stanowiąc 4,9% nowych przypadków każdego roku. Każdego roku raka jajnika diagnozuje się u około 8000 kobiet.

Rozwój nowotworu jajnika

Przyczyna raka jajnika jest nadal w dużej mierze niejasna. Rozwój nowotworu wydaje się być wieloczynnikowy ze względu na wpływy genetyczne, endokrynologiczne i inne. Około 90-95% przypadków raka jajnika występuje sporadycznie. Predyspozycje genetyczne występują w około 5-10% przypadków raka jajnika. W przypadku wysokiej zachorowalności na raka jajnika w rodzinie, zwykle związanej z wysoką zachorowalnością na raka piersi (dziedziczny rak piersi i jajnika), rzadziej z wysoką zachorowalnością na raka jelita grubego i macicy (HNPCC) lub inne nowotwory (zespół Li-Fraumeni) oraz młodym wiekiem zachorowania, zwłaszcza na raka piersi i jelita grubego, zalecana jest konsultacja interdyscyplinarna - genetyka człowieka, ginekologia i ewentualnie inne dziedziny specjalistyczne. Celem jest określenie indywidualnego ryzyka i zapewnienie doradztwa.

Wczesne wykrywanie i badania przesiewowe

Obecnie nie ma skutecznych metod wczesnego wykrywania i badań przesiewowych w kierunku raka jajnika. Nie można jeszcze zalecić powszechnych badań przesiewowych.

Diagnostyka raka jajnika

Charakterystyczne wczesne objawy zwykle nie występują w przypadku tej choroby. Możliwe objawy mogą obejmować zwiększenie obwodu brzucha, ból w dolnej części brzucha, problemy trawienne, nieregularne wypróżnienia, niejasną utratę masy ciała i słabą wydajność. Oprócz klinicznego badania ginekologicznego, w diagnostyce raka jajnika stosuje się różne procedury badawcze: sonografię przezpochwową i brzuszną oraz, w razie potrzeby, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny i pozytonową tomografię emisyjną, a także oznaczanie serologicznych markerów nowotworowych (CA 125).

Leczenie raka jajnika w niemczech

Leczenie raka jajnika obejmuje zabieg chirurgiczny, a następnie chemioterapię.

Chirurgia

Celem operacji jest całkowite usunięcie guza. Rokowanie w dużej mierze zależy od zakresu chirurgicznego usunięcia guza podczas pierwszej operacji. W tym celu zwykle usuwa się macicę i jajniki. Ponadto należy usunąć dużą siatkę i węzły chłonne wzdłuż dużych naczyń w jamie brzusznej, a także próbki otrzewnej. W zaawansowanych stadiach choroby często konieczne jest również usunięcie części jelit lub innych struktur w jamie brzusznej.

Chemioterapia

Tylko pacjenci z wczesnym stadium choroby (stopień 1 wg FIGO IA) nie wymagają chemioterapii uzupełniającej. Warunkiem wstępnym jest odpowiednie leczenie chirurgiczne. W zaawansowanych stadiach konieczna jest terapia skojarzona. Chemioterapia jest zwykle podawana co trzy tygodnie w sześciu cyklach. Celem operacji i chemioterapii jest wyleczenie choroby lub przynajmniej osiągnięcie długoterminowej kontroli przy jednoczesnym zachowaniu jakości życia. W badaniach analizowana jest możliwość optymalizacji wcześniejszych standardowych terapii.

Nawrót choroby

W przypadku nawrotu choroby wskazana może być kolejna operacja. Doświadczony ośrodek powinien określić, czy operacja jest odpowiednia. Oprócz operacji dostępne są różne inne opcje leczenia farmakologicznego, które pozwalają kontrolować chorobę przez długi czas.

Opieka pooperacyjna

Opieka pooperacyjna obejmuje dokładny wywiad lekarski, badanie fizykalne, w tym badanie lusterkiem ginekologicznym i badanie palpacyjne, badanie odbytnicy i sonografię pochwy. Rutynowa dalsza diagnostyka instrumentalna nie jest wskazana w opiece kontrolnej nad pacjentkami bez objawów. Podobnie, rutynowe oznaczanie markerów nowotworowych nie powinno być przeprowadzane u pacjentek bez objawów.